ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ประเภทของละครไทย


 ละคร     หมายถึง  การแสดงประเภทหนึ่งซึ่งแสดงเรื่องราวความเป็นไปของชีวิตที่ปรากฏในวรรณกรรมมีศิลปะการแสดงและดนตรีเป็นสื่อสำคัญ

                ละคร  ตามความหมายนี้หมายถึงละครรำ เพราะว่าเป็นการแสดงออกทางความคิดโดยมุ่งเน้นถึงลักษณะท่าทางอิริยาบถในขณะเคลื่อนไหวตัวในระหว่างการรำ 

          ละครไทยสามารถแบ่งออกได้เป็น  4  ประเภท ดังนี้

1. ละครรำ คือละครที่ใช้ศิลปะการร่ายรำในการดำเนินเรื่อง  แบ่งได้เป็น 2 ประเภท

                1.1  ละครรำแบบมาตรฐานดั้งเดิม มี 3 ชนิด คือ

                                -  ละครชาตรี

                                -  ละครนอก

                                -  ละครใน

                1.2  ละครที่ปรับปรุงขึ้นใหม่ มี 3 ชนิด คือ

                                -  ละครดึกดำบรรพ์

                                -  ละครพันทาง

                                -  ละครเสภา

2. ละครร้อง   คือละครที่ใช้ศิลปะการร้องดำเนินเรื่อง เป็นละครแบบใหม่ที่ได้รับอิทธิพลมาจากตะวันตก  แบ่งได้เป็น  2  ประเภท คือ

          2.1  ละครร้องล้วน ๆ

                2.2  ละครร้องสลับพูด

3. ละครพูด   คือละครที่ใช้ศิลปะการพูดในการดำเนินเรื่อง  เป็นละครแบบใหม่ที่ได้รับอิทธิพลจากตะวันตก  แบ่งได้เป็น 2  ประเภท คือ

                3.1  ละครพูดล้วน ๆ

                3.2  ละครพูดสลับรำ

4. ละครสังคีต   เป็นละครที่ใช้ศิลปะการพูดและการร้องดำเนินเรื่องเสมอกัน

 

                นอกจากนั้นยังมีการแสดงที่เกิดขึ้นใหม่ในสมัย รัชกาลที่ 5 อีก 2 อย่างคือ ลิเก และหุ่น ( หุ่นเล็ก , หุ่นกระบอก , หุ่นละครเล็ก)


อ้างอิง
https://www.gotoknow.org/posts/408386

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

โขนมีความสำคัญต่อคนไทยอย่างไร

โข นมีความสำคัญต่อคนไทยอย่างไร “การจัดแสดงโขนไม่ใช่เรื่องง่าย คณะครูผู้เชี่ยวชาญการโขน ศิลปินแห่งชาติ ผู้แสดงและผู้จัดการแสดง ต่างก็ทุ่มเทฝีมือความคิดและแรงกายแรงใจอย่างสุดกำลัง ทำให้โขนออกมาสนุก ตื่นเต้นและสวยงามมาก มีฉากที่สร้างอย่างยิ่งใหญ่ เป็นที่ประทับใจคนดู เช่น ฉากหนุมานอมพลับพลา เป็นต้น ทุกครั้งที่จัดการแสดงโขน คณะกรรมการจะคัดเลือกนักแสดงรุ่นใหม่มาเป็นผู้แสดงร่วม เพื่อเปิดโอกาสให้เยาวชนได้มาฝึกฝนศิลปะการแสดงชั้นยอดของไทยจากปรมาจารย์โดยตรง เมืองไทยจะได้มีนักแสดง ฝีมือดี สืบทอดวิชาต่อไป”   พระราชดำรัส สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เนื่องในวโรกาสมหามงคลเฉลิม พระชนมพรรษา 12 สิงหาคม 2554 ณ ศาลาดุสิดาลัย สวนจิตรลดา  “โขน” วิจิตรนาฏศิลป์ชั้นสูงที่เก่าแก่ของไทย ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ตามหลักฐานจากจดหมายเหตุของลาลูแบร์ ราชทูตประเทศฝรั่งเศส สมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชได้กล่าวถึงการเล่นโขนว่า เป็นการเต้นออกท่าทางเข้ากับเสียงซอและเครื่องดนตรีอื่นๆ โดยมีผู้เต้นสวมหน้ากากและถืออาวุธ   โขนเป็นศูนย์รวมของศิลปะหลากหลายแขนง ทั้งเครื่องศิราภรณ์ (หัวโขน) นาฏกรรม (การ...

การแต่งกายโขน

การแต่งกายของโขน การแสดงนาฏศิลป์ไทย โดยเฉพาะการแสดงโขนนั้นได้จำแนกผู้แสดงออกเป็น 4 ประเภท ตามลักษณะของบทบาทและการฝึกหัด คือ ตัวพระ ตัวนาง ตัวยักษ์ และตัวลิง ซึ่งในแต่ละตัวนั้น นอกจากบุคลิกลักษณะที่ถ่ายทอดออกมาให้ผู้ชมทราบจากการแสดงแล้ว เครื่องแต่งกายของผู้แสดงก็ยังเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญอย่างหนึ่งที่บ่งบอกว่า ผู้นันรับบทบาทแสดงเป็นตัวใด           เครื่องแต่งกายนาฏศิลป์ไทยมีความงดงามและมีกรรมวิธีการประดิษฐ์ที่วิจิตรบรรจงเป็นอย่างยิ่ง ทั้งนี้เพราะที่มาของเครื่องแต่งกายนาฏศิลป์ไทยนั้น จำลองแบบมาจากเครื่องทรงของพระมหากษัตริย์ (เครื่องต้น) แล้วนำมาพัฒนาให้เหมาะสมต่อการแสดง ซึ่งจำแนกออกเป็น 4 ฝ่าย ดังนี้          - เครื่องแต่งตัวพระ          - เครื่องแต่งตัวนาง          - เครื่องแต่งตัวยักษ์           - เครื่องแต่งตัวลิง           สำหรับเครื่องแต่งตัวพระและตัวนางดังกล่าวนี้ จะใช้แต่งกายสำหรับผู้รำในระบำมาตรฐาน เช่น ระบำส...